ماه: شهریور ۱۳۹۶

به گزارش روزنامه فایننشال تایمز، در بازارهای معاملاتی هر فاجعه انسانی به عنوان یک فرصت تجاری تلقی می شود، بخشی از بازار نفت با همین رویکرد، بحران مستمر در ونزوئلا را زیر نظر دارد.

شورای اساسی تازه تأسیس در ونزوئلا، اختیار را از مجلس منتخب این کشور سلب کرده است. ذخایر ارزی ونزوئلا سقوط کرده و بدهی های این کشور در حال افزایش است.

دولت ونزوئلا با شرایط بد اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، اما آیا این رویدادها می‌توانند آن طور که برخی معامله‌گران انتظار دارند، سبب افزایش قیمت نفت شوند؟ آیا انهدام دولت مادورو و جنگ داخلی احتمالی پس از آن، می تواند قیمت نفت را به ۶۰ تا ۷۰ دلار برای هر بشکه افزایش دهد؟ بعید است.

بی گمان ونزوئلا از تولیدکنندگان و صادر کنندگان مهم نفت است. ونزوئلا که از بنیانگذاران سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) به شمار می‌آید، بیشترین ذخایر نفت جهان را در اختیار دارد، اگرچه بیشتر این ذخایر از نوع نفت سنگین هستند که با قیمت کنونی نفت، تولید آنها توجیه اقتصادی ندارد. تولید این کشور در ماه ژوئیه امسال یک میلیون و ۹۰۰ هزار بشکه در روز بود. بیشتر این تولید، به خارج از این کشور صادر می‌شد، به گونه ای که آمریکا روزانه ۷۸۰ هزار بشکه نفت از ونزوئلا دریافت می کرد.

با استناد به این ارقام، این باور به وجود آمده است که توقف عرضه نفت ونزوئلا سبب جهش شدید قیمت نفت می شود. ونزوئلا برای تأمین ۹۵ درصد از درآمدهای صادراتی خود، به نفت وابسته است و پیش‌بینی می‌شود در صورت هر اتفاقی تولید ادامه یابد.

اگر هر کدام از تأسیسات نفتی ونزوئلا تعطیل شوند، تأثیر آن محدود خواهد بود. ممکن است قیمت‌ها جهش یابند، اما این افزایش کوتاه مدت خواهد بود. ونزوئلا دیگر همچون یک دهه گذشته که روزانه دو میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه نفت تولید می کرد، قدرتی بزرگ در بازار نفت نیست. در آن زمان، نفت خام ونزوئلا بخشی مهم از سبد نفتی بود که پالایشگران جنوب آمریکا مصرف می کردند.

زوال صنعت نفت ونزوئلا، به ویژه شرکت پیش تر قدرتمند پدوسا (شرکت ملی نفت ونزوئلا)، این کشور را در موقعیتی قرار داده که توان تولید به اندازه سهمیه خود در اوپک را ندارد. تولید این کشور اکنون در پایین ترین حد ۲۷ سال اخیر است.

کاهش احتمالی روزانه نیم میلیون بشکه از تولید نفت ونزوئلا، برای پالایشگرانی که به تأمین نفت از ونزوئلا عادت کرده اند، نامطلوب خواهد بود و به شرکت‌های بین المللی فعال در این کشور، همچون رپسول و شورون، آسیب می زند، اما در سطح جهانی این کمبود به سرعت با افزایش عرضه از سوی دیگر تولیدکنندگان جبران می شود. بسیاری از تولیدکنندگان نفت عضو اوپک (از جمله نیجریه، ایران، الجزایر و عراق)، برای افزایش تولید خود مشتاق هستند. تحریم آمریکا بر واردات نفت از ونزوئلا ممکن است اختلال هایی ایجاد کند، اما بازار خیلی زود خود را با آنها وفق می دهد.

افزون بر آن، تعطیلی تولید دوامی نخواهد داشت. هر دولتی در ونزوئلا به درآمدهای صادراتی نیاز خواهد داشت و همچنین همه کسانی که در ونزوئلا سرمایه گذاری کرده یا در برابر دریافت نفت به این کشور وام داده اند، برای حفظ تولید این کشور به طور مستقیم ذینفع هستند. برای نمونه، چین ارائه وام های جدید به ونزوئلا را متوقف کرده، اما در سال ۲۰۱۶ میلادی همچنان ۲۰ میلیارد دلار از این کشور طلب داشته است. روسیه نیز به تازگی از طریق شرکت دولتی روسنفت، وام های پرداختی به ونزوئلا را افزایش داده است. این وام از طریق زیرشاخه معاملاتی پدوسا، یعنی شرکت سیتگو، تضمین می شود. هیچ دولتی نمی‌تواند به خود اجازه دهد که چنین وام دهندگان قدرتمندی را خشمگین کند.

چه تحت هدایت رقیبان مادورو و چه زیر نظر ارتش، ونزوئلا برای تشویق سرمایه گذاری جدید و بازگشت سریع تولید به سطح پیشین، بیشترین انگیزه را خواهد داشت.

ونزوئلا ظرفیت تولید روزانه سه میلیون بشکه نفت را دارد و پس از روی کار آمدن دولت جدید، این کشور با تکیه بر زیرساخت های کنونی و تجربه نیروهای باقی مانده شرکت پدوسا می تواند ظرف ۱۸ ماه به این سطح تولید برسد.

بی گمان، بازار با نوسان هایی رو به رو خواهد شد. با این همه تاریخ نشان داده است که تغییر دولت سبب اختلال پایدار در تجارت نمی شود. در کشورهای وابسته به درآمدهای نفتی، تولید و صادرات نفت به اولویت دولت جدید تبدیل می شوند.

ونزوئلا امروز وضعی غم انگیز دارد و جمعیت آن قربانی مدیریت نامطلوب هستند، اما اگر فعالان بازار گمان کنند که رویدادهای امروز خیابان‌های کاراکاس نشانه‌ای از جهش بعدی در قیمت نفت است، دچار اشتباه شده اند.

به گزارش شبکه بلومبرگ، در بازار نفت چین، آمریکا به سرعت جایگاهی برای خود می یابد و برای پر کردن خلأ ایجاد شده در پی توافق کاهش تولید نفت اوپک، تلاش می کند.

در گذشته نزدیک، صادرات نفت آمریکا به چین ناچیز بود. در سال ۲۰۱۶ میلادی، شرکت های آمریکایی به طور میانگین روزانه ۱۰ هزار بشکه نفت به چین صادر می کردند که کمتر از دو نفتکش بزرگ در یک سال بود.

طبق اعلام مسئولان گمرکی چین، در سال ۲۰۱۶ میلادی آمریکا در میان تأمین کنندگان نفت چین رتبه سی و دوم را داشت که پایین تر از مغولستان و سودان و تنها بالاتر از کشور جنگ زده یمن بود.

اما در سال جاری میلادی، اوضاع تحولی چشمگیر یافته و صادرات نفت آمریکا به چین از کشورهایی همچون لیبی و همسایگان چین نظیر ویتنام، قزاقستان و استرالیا فراتر رفته است.

میانگین صادرات نفت آمریکا به چین در چهار ماه گذشته به گونه ای بوده که ایالات متحده اکنون به یازدهمین تأمین کننده عمده نفت چین تبدیل شده است.

روند افزایشی صادرات نفت آمریکا به چین، در هفت ماه نخست سال ۲۰۱۷ میلادی استمرار داشته است. میانگین صادرات نفت آمریکا به چین در این دوره به ۱۳۱ هزار بشکه در روز می رسید اما در چهار ماه گذشته این رقم از ۲۰۰ هزار بشکه در روز فراتر رفته است. این رقم کافی است که آمریکا را به جایگاه یازدهم در میان صادرکنندگان نفت به چین برساند و آن را پس از کشورهای عضو اوپک همچون ونزوئلا، کویت و امارات قرار دهد.

تلاش اوپک برای افزایش قیمت نفت از راه کاهش عرضه از یک سو و عطش پایان ناپذیر چین برای واردات نفت از سوی دیگر، به گشوده شدن درهای بازار چین به روی عرضه کنندگان آمریکایی کمک کرده است. افزون بر آن، پایین بودن هزینه حمل نفت و افزایش تخفیف قیمت شاخص دبلیو تی آی آمریکا نسبت به شاخص برنت که برای قیمت گذاری نفت خاورمیانه استفاده می شود، از دیگر عوامل کمک کننده به رشد صادرات آمریکا به شمار می آیند.

اگرچه آمریکا همچنان واردکننده نفت به شمار می آید، انتظار می رود با توجه به تلاش تولیدکنندگان آمریکایی برای یافتن مشتریان جدید، رتبه این کشور در میان صادرکنندگان نفت به چین باز هم بهبود یابد. این مسئله می تواند برای دانلد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، خبری خوش باشد، زیرا کسری تجاری آمریکا و چین را کاهش می دهد.

با این همه، این خبر برای تولیدکنندگان عضو اوپک چندان خوشایند نیست، زیرا آنها چین و کشورهای آسیایی را به عنوان بازار اصلی خود در نظر گرفته اند. این مسئله همچنین به کاهش سطح ذخیره سازی نفت در جهان کمکی نمی کند. اگرچه سطح ذخیره سازی نفت در آمریکاروند کاهشی دارد، حجم ذخیره سازی در چین همچنان افزایش می یابد. این مسئله به تحقق هدف اوپک مبنی بر بازگشت توازن به بازار نفت، کمکی نمی کند.

با رشد ناچیز تقاضای نفت در کشورهای توسعه یافته، تولیدکنندگان نفت اوپک به بازار آسیا رو آورده اند و با سرمایه گذاری در بخش پالایش و ذخیره سازی در این قاره، بازار خود را تضمین می کنند.  عجیب نیست که در آغاز اجرای توافق کاهش تولید اوپک، عرضه به بازار اروپا و آمریکای شمالی کاهش بیشتری داشت اما عرضه به مشتریان آسیایی چندان تغییر نکرد.

عربستان هم اکنون نیز جایگاه نخست خود را در عرضه نفت به چین از دست داده و آن را به روسیه و آنگولا واگذار کرده است. پس گرفتن جایگاه قبلی برای عربستان دشوار خواهد بود، زیرا روسیه مصمم است با افتتاح یک خط لوله صادراتی جدید، جایگاه خود را به عنوان بزرگترین تأمین کننده نفت چین تثبیت کند.

صادرات نفت آمریکا به چین در برابر تحولاتی همچون افزایش هزینه حمل با کشتی و یا کاهش تخفیف این شاخص نسبت به شاخص برنت، همچنان آسیب پذیر است. با این همه، تا زمانی که اوپک به تعهدات خود برای کاهش عرضه پایبند باشد، خطرهای یاد شده چندان جدی نخواهند بود.

به گزارش شانا، محمد مهدی مفتح، نماینده تویسرکان در مجلس شورای اسلامی با اشاره به این‌که صنعت نفت به دلایل مختلف از جمله اقتصادی، صنعتی مهم برای کشور محسوب می‌شود، گفت: بیشتر درآمدهای کشور از طریق صنعت نفت تامین می‌شود، از این رو اگر بگوییم این صنعت، موتور محرک اقتصاد کشور است، گزاف نگفته‌ایم.

وی افزود: طی چهار سال گذشته، صنعت نفت ایران با مدیریت مهندس زنگنه در همه بخش‌ها به پیشرفت‌های قابل توجهی دست یافته، رای اعتماد مجلس به وی نیز بیانگر این مطلب است که اکثریت نمایندگان با سیاست‌های وی در حوزه نفت، گاز و پتروشیمی موافق هستند.

مفتح با بیان این‌که وزارت نفت در دولت تدبیر و امید و در موضوع گازرسانی روستایی، کارنامه درخشانی دارد، تصریح کرد: در حوزه انتخابی بنده روستاهایی که دارای ۵ خانوار هستند نیز از نعمت گاز برخوردار شده‌اند که این امر نشانگر تلاش‌های وزارت نفت در حوزه خدمت رسانی است.

سخنگوی کمیسیون برنامه، بودجه و محاسبات مجلس با بیان این‌که زنگنه در دولت دوازدهم در میان سایر وزرا از جایگاه مطلوبی برخوردار است، تصریح کرد: با همکاری همه دستگاه‌های حاکمیتی و تلاش‌های وزارت نفت، می‌توانیم طی چهار سال آینده بار دیگر در بازارهای جهانی نفت، حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشیم.

به گزارش شانا، توسعه میدان گازی پارس جنوبی که یکی از مهم‌ترین میدان‌های مشترک ایران است در سال‌های اخیر بیش از گذشته مورد توجه دولتمردان و سیاست‌گذاران کشور قرار گرفت، تا پیش از آغاز به‌کار دولت یازدهم توسعه این میدان در قالب ۱۰ فاز به بهره‌برداری رسیده بود و پیگیری‌ها برای توسعه ۱۴ فاز ادامه داشت.

تشدید تحریم‌ها و کند شدن روند تامین تجهیزات، سوء مدیریت‌ها و برهم خوردن نظم زمان‌بندی بخش‌های توسعه‌ای، تعلل برخی پیمانکاران در آغاز به کار، اولویت‌ بندی نکردن و متمرکز کردن امکانات و ظرفیت‌ها برای به تولید رساندن همزمان همه فازها از دلایل اصلی تاخیر در توسعه این میدان مشترک بود.

این شرایط در حالی در سمت ایران جریان داشت که قطر تولید خود را با پیشی گرفتن ۱۰ ساله از ایران به مرز ۵۷۰ میلیون مترمکعب گاز در هر روز رسانده بود و ایران با میزان تولید حدود ۲۷۰ میلیون مترمکعب از این مخزن مشترک و فازهای نیمه توسعه‌یافته، در بهره‌برداری از یکی از مهم‌ترین میدان‌های مشترک منطقه عقب مانده بود.

اولویت بندی فازهای پارس جنوبی با آغاز به کار دولت یازدهم

اهمیت این موضوع سبب شد تا دولت یازدهم توجه خاصی را به طرح‌های توسعه میدان مشترک پارس جنوبی معطوف کند و با وجود تشدید تحریم‌ها به‌ویژه در ۲ سال نخست کار دولت، حداکثر تلاش خود را برای پیشرفت پروژه‌ها و برداشت بیشتر گاز از این میدان مشترک برای توسعه آن به کار گیرد.

نخستین گام در این راستا متمرکز کردن امکانات موجود برای به بهره‌برداری رساندن هرچه سریعتر فازهای نیمه‌کاره بود که در این زمینه فازهای ۱۲، ۱۵، ۱۶، ۱۷ و ۱۸ با توجه به میزان بیشتر پیشرفت فیزیکی، در اولویت‌های توسعه قرار گرفتند.

این متمرکزسازی ظرفیت‌های موجود برای بهره‌برداری هر چه سریعتر از ۵ فاز اولویت دار این میدان، سبب تزریق رونق اقتصادی به مجموعه صنایع مربوطه در کشور از صنایع لوله‌سازی تا تامین سکوها و دکل‌های بزرگ دریایی شد.

 ابعاد گوناگون فعالیت‌های اجرایی در توسعه میدان پارس جنوبی و انجام پروژه‌های مختلف در زنجیره تولید گاز طبیعی از اعماق چندهزاری متری کف دریا تا نصب و احداث سکوهای دریایی، اجرا و نصب خطوط لوله زیردریایی، ساخت و احداث پالایشگاه‌های عظیم گازی و تأسیسات جانبی آن، خیل عظیم صنایع مختلف داخلی را در اقصی نقاط مختلف کشور به حرکت درآورد و پیمانکاران داخلی و نیروهای انسانی متخصص و ماهر را مشغول به کار کرد و این رونق اجرای پروژه‌های توسعه‌ای در فازهای مختلف میدان پارس جنوبی به نمود وضعیت توسعه اقتصادی کشور تبدیل شد.

تحقق اقتصاد مقاومتی در پارس جنوبی

این مهم در عمل سبب شد تا در پارس جنوبی اقتصاد مقاومتی به معنای واقعی محقق شود. تولید روزانه گاز که در میدان گازی پارس جنوبی در ابتدای شروع به کار دولت یازدهم در حدود ۲۷۰ میلیون مترمکعب در روز بود، با تکمیل و راه‌اندازی فازهای ۱۲، ۱۵ و ۱۶ و بخشی از فازهای ۱۷ و ۱۸ تا یکسال پیش به ۴۳۰ میلیون مترمکعب در روز رسید و در یکسال اخیر نیز با تکمیل فازهای ۱۹، ۱۷، ۱۸، ۲۰ و ۲۱ که به عنوان فازهای توسعه‌ای اولویت دوم مشخص شده بودند، این رقم به ۵۷۰ میلیون مترمکعب در روز رسید و ایران پس از ۱۲ سال در تولید گاز از میدان گازی پارس جنوبی با قطر برابر شد.

دستیابی به ظرفیت برابر برداشت از میدان مشترک پارس جنوبی در مقابل کشور همسایه با پشت سرگذاشتن میزان ظرفیت تولید روزانه ۵۷۰ میلیون مترمکعبی که خود رشد ظرفیت تولید به میزان تقریبی ۳۰۰ میلیون مترمکعب را نسبت به مجموع ظرفیت محقق شده قبل از مرداد ۹۲ در برداشته، یکی از دستاوردهای مهم دولت یازدهم است.

در همین ارتباط کل میزان تولید گاز از میدان مشترک پارس جنوبی از بدو شروع پروژه‌های توسعه‌ای تا قبل از دولت یازدهم به میزان ۵۹۶ میلیارد مترمکعب بوده، در حالی که تنها در دولت یازدهم ۵۱۶ میلیارد مترمکعب برداشت از میدان محقق شده است. یعنی عملاً تولید چهار سال اخیر معادل کل تولید دوازده سال ماقبل آن بوده است. ارزش این افزایش تولید حاصله طی چهار سال اخیر بالغ بر ۵۰ میلیارد دلار است.

از این ۵۱۶ میلیارد مترمکعب تولید گاز از میدان مشترک پارس جنوبی در ۴ سال اخیر، ۱۵۵ میلیارد و ۲۰۰ میلیون مترمکعب تولید گاز در سال ۹۵ صورت گرفته که با ثبت این رقم، رکورد تولید سالانه گاز از پارس جنوبی شکسته شد.

در سال ۹۴ میزان تولید یک ساله گاز از پارس جنوبی ۱۳۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون مترمکعب بود که این رقم با افزایش ۲۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون مترمکعبی، در سال ۹۵ به ۱۵۵ میلیارد و ۲۰۰ میلیون مترمکعب رسید و موجب شد تا تولید تجمعی گاز از سوی ایران از این میدان مشترک گازی به ۵۱۶ میلیارد مترمکعب در ۴ سال اخیر و یک میلیارد و ۱۱۲ میلیون مترمکعب در طول عمر این میدان در طرف ایرانی برسد.

کاهش مصرف سوخت مایع در نیروگاه‌ها

یکی دیگر از نتایج افزایش ظرفیت‌های تولید گاز در پارس جنوبی را می‌توان در حذف نگرانی از تأمین گاز بخش خانگی دانست. در ابتدای فصل سرمای سال گذشته ترکمنستان در حرکتی به دور از اخلاق های تجاری و انسانی، گاز صادراتی به ایران را قطع کرد. اگرچه این قطع صادرات گاز بدون هرگونه اطلاع قبلی به ایران بود اما با تکیه بر افزایش ظرفیت‌های تولیدی که در میدان گازی پارس جنوبی صورت گرفته بود، توانستیم زمستان ۹۵ را بدون نگرانی از تأمین گاز بخش خانگی سپری کنیم.

تخصیص بیشتر گاز به واحدهای نیروگاهی و صنایع که سبب کاهش مصرف سوخت مایع در این واحدها شد نیز از دیگر دستاوردهای توسعه‌ای پارس‌جنوبی در سال‌های اخیر به خصوص یک سال گذشته به شمار می‌رود. در حالی که در سال ۹۲، ۴۵ درصد سوخت مایع و ۵۵ درصد گاز در نیروگاه‌ها مصرف می‌شد، این عدد در سال ۹۵، به ۸۸ درصد مصرف گاز و ۱۲ درصد سوخت مایع رسید.

مصرف ۴۵ درصدی سوخت مایع در نیروگاه‌های کشور به معنای سوزاندن حدود ۱۸ میلیارد دلار ارزش معادل سوختی بود که می‌توانست به جای سوختن در کوره‌های نیروگاهی به صادرات و درآمدزایی سالانه ۱۸ میلیارد دلاری برای کشور تبدیل شود.

به عبارتی با رساندن مصرف ۴۵ درصدی سوخت مایع به ۱۲ درصدی در نیروگاه‌ها، امکان حدود ۱۳ میلیارد دلار درآمدزایی سالانه با تخصیص سوخت مایع مصرفی نیروگاه‌ها به صادرات فرآورده‌های نفتی فراهم شد.

پیش‌بینی شده با تکمیل توسعه فازهای باقی مانده میدان گازی پارس‌جنوبی، امکان تخصیص ۱۰۰ درصدی گاز به نیروگاه‌ها و صنایع و حذف سوخت مایع از سبد مصرف سوخت آنها محقق شود.

قفل تولید نفت لایه نفتی پارس جنوبی باز شد

برداشت از لایه‌های نفتی پارس جنوبی نیز که به یک آرزو برای کشور تبدیل شده بود، در یکسال اخیر محقق شد. با به کارگیری یک شناور پالایشی (FPSO) و تکمیل نصب تجهیزات سرچاهی و خطوط لوله انتقال، شاهد آغاز تولید نفت از لایه نفتی پارس جنوبی در اسفندماه سال ۹۵ بودیم. طرح توسعه لایه نفتی پارس‌جنوبی با ظرفیت تولید ۲۵ هزار بشکه نفت در روز از طریق ویدئو کنفرانس و با حضور ریاست محترم جمهوری در فروردین ماه سال جاری به بهر‎ه برداری رسید.

در عمل می‌توان گفت قفل تولید از لایه نفتی در یک سال اخیر و در دولت یازدهم باز شد. طرح مستقل لایه‎های نفتی پارس جنوبی از معدود طرح‎های توسعه‎ای است که به صورت مستقیم از سوی شرکت ملی نفت ایران اجرایی شد که با باز تعریف اهداف پروژه و در اولویت قرار گرفتن آن سرانجام به آرزوی برداشت نفت از لایه نفتی جامه عمل پوشانده شد و به این ترتیب تولید آزمایشی در لایه نفتی، ۲۹ اسفندماه سال گذشته همزمان با سالروز ملی شدن صنعت نفت آغاز شد.

همچنین فاز ۱۱ پارس جنوبی که مرزی ترین فاز این میدان مشترک و تنها فازی است که هیچ اقدام عملی برای توسعه آن انجام نشده بود، در دولت یازدهم و تیرماه سال جاری، قرارداد توسعه آن با کنسرسیومی متشکل از شرکت توتال فرانسه، CNPCI چین و پتروپارس ایران به امضا رسید.

امضای قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی نوید درآمدزایی ۸۰ میلیارد دلاری برای ایران را از این فاز مرزی میدان مشترک پارس جنوبی در طی ۲۰ سال آینده داد. مقرر شده تا با تولید ۵۶ میلیون مترمکعب گاز غنی در هر روز از این فاز، شاهد درآمد ۱۰ میلیون دلاری ایران در هر روز از میانه سال ۱۳۹۹ باشیم.

در مجموع در طی یک سال اخیر با تکمیل و بهره‌برداری از فازهای ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۰ و ۲۱ میدان گازی پارس جنوبی و تحقق تولید روزانه حدود ۲۵ هزار بشکه نفت خام از لایه نفتی پارس جنوبی، حدود ۵ میلیارد دلار درآمد بیشتر علاوه بر درآمدهای دیگر فازهای در مدار بهره‌برداری میدان مشترک پارس جنوبی عاید کشور شده است. این درآمدزایی در فازهای بهره‌برداری شده در طی یکسال اخیر، روزانه بیش از ۳۰ میلیون دلار است.

به گزارش شرکت نفت و گاز پارس، میدان گازی پارس جنوبی به عنوان قطب انرژی کشور، هم‌اکنون بزرگ‌ترین کانون توسعه صنعتی و موتور اصلی توسعه اقتصادی ایران محسوب می‌شود که علاوه بر پایان بخشیدن به سال‌های بحرانی تأمین تقاضای زمستانی گاز کشور، می‌تواند راه ورود ایران به صحنه تجارت جهانی گاز و نقش‌آفرینی موثرتر در این عرصه را فراهم کند.

به گزارش شانا، مهندس بیژن زنگنه، امشب با حضور در برنامه «نگاه یک» که از شبکه یک سیما پخش می‌شود مهمترین فعالیت‌های صنعت نفت را در چهار سال آینده تشریح می‌کند.

این برنامه ساعت ۲۳ و ۳۰ دقیقه از شبکه یک پخش می‌شود.

مهندس زنگنه با کسب ۲۳۰ رای موافق از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به عنوان وزیر نفت دولت دوازدهم انتخاب شد.

به گزارش شانا به نقل از بورس انرژی ایران، دیروز (شنبه، چهارم شهریورماه) در بازار فیزیکی بورس انرژی، کالاهای حلال ۴۰۲، حلال ۴۰۴، حلال ۴۱۰، نفتای سنگین تصفیه نشده، بلندینگ نفتا حلال ۴۱۰، آیزوفید و آیزوریسایکل، گاز مایع صنعتی، گاز بوتان، گاز پروپان و نفتای سنگین از شرکت‌های پالایش نفت شیراز، تبریز و تهران و شرکت پتروشیمی تبریز عرضه شدند.

از نکات مهم عرضه‌های دیروز می‌توان به رقابت شدید خریداران حلال ۴۰۲ پالایشگاه‌های تبریز و شیراز در رینگ داخلی بازار فیزیکی بورس انرژی ایران اشاره کرد.

معامله مجموع ۷٫۰۰۰ تن نفتا و بلندینگ نفتا پالایش نفت تهران و شیراز از دیگر نکات معاملات دیروز بود، حجم کل معاملات انجام شده طی روز شنبه نیز معادل ۱۲٫۶۲۷ تن و به ارزش بیش از ۱۷۴ میلیارد و ۹۵ میلیون ریال است.

در جلسه معاملاتی امروز (یکشنبه، پنجم شهریورماه) کالاهای نفتای سبک پالایش نفت بندرعباس و تهران، آیزوریسایکل پالایش نفت بندرعباس و برش سنگین پتروشیمی شازند در رینگ داخلی عرضه خواهند شد.

به گزارش نشریه بارونز، در رقابت میان تولیدکنندگان عمده نفت و رقیبان آمریکایی آنها برای حفظ سهم از بازار، هیچ برنده مشخصی وجود نداشته است؛ و این مسئله می‌تواند سبب شود قیمت نفت تا پایان امسال در بازه ۴۰ تا ۵۰ دلار باقی بماند.

به گفته عمر العبیدی، از کارشناسان «مؤسسه مطالعات راهبردی، بین المللی و انرژی بحرین»، هر بار که سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) می‎تواند تولیدکنندگان نفت شیل را عقب براند و قیمت‌ها رو به افزایش می‌گذارند، آمریکایی‌ها دوباره تولید نفت را بالا می‌برند. این رقابت، همانند بازی موش و گربه شده است و احتمالاً تا مدتی ادامه خواهد داشت.

از آغاز سال جاری میلادی تاکنون، قیمت شاخص دبیلیو تی آی آمریکا با حدود ۱۰ درصد کاهش رو‌به‌رو بوده است و به گفته کارشناسان، حتی با وجود تمدید توافق کاهش تولید اوپک تا ماه مارس سال ۲۰۱۸ میلادی، قیمت نفت رشد چندانی نخواهد داشت.

اوپک و متحدان آن به پایبندی بی سابقه به توافق کاهش تولید در نیمه نخست سال ۲۰۱۷ میلادی افتخار می کنند، اما طبق اعلام آژانس بین المللی انرژی، میزان پایبندی به توافق یاد شده در ماه ژوئیه امسال به ۷۵ درصد کاهش یافته است.

با توجه به باقی ماندن قیمت شاخص نفت دبلیو تی آی آمریکا پایین ۵۰ دلار از ماه مه امسال تا کنون، دوباره گمانه‌زنی‌هایی درباره کاهش سرعت رشد تولید نفت شیل در آمریکا شنیده می شود.

فیل فلین، تحلیلگر مؤسسه پرایس فیوچرز، گفت: چاه‌های نفت شیل آمریکا تولید کمتری داشته‌اند و نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر این که تولیدکنندگان آمریکایی در شتاب برای افزایش عرضه، ظرفیت تولید آینده خود را کمتر کرده‌اند.

وی افزود: به نظر می رسد تولیدکنندگان آمریکایی پیش از سقوط قیمت‌ها در سال ۲۰۱۴ میلادی، از بهترین میدان‌ها برداشت کرده و کارآمدترین دکل‌های خود را مصرف کرده‌اند.

به گفته این کارشناس، ممکن است بازار شاهد کاهش عرضه از سوی این تولیدکنندگان در کوتاه مدت باشد و اگر شاهد افزایش شمار دکل های حفاری نباشیم، ممکن است این کاهش تولید دو برابر شود. با توجه به افت شدید در سرمایه گذاری در نفت شیل، بعید است که شمار دکل های حفاری بیشتر شود.

به باور فلین، حداقل قیمت لازم برای سودآوری تولید نفت، ۵۰ دلار برای هر بشکه است و با توجه به باقی ماندن قیمت‌ها زیر این سطح در بیشتر هفته های گذشته، به احتمال زیاد رشد تولید نفت شیل در آمریکا کند می شود. تولیدکنندگان آمریکایی به تازگی از کاهش سرمایه گذاری در اکتشاف و تولید خبر داده‌اند. با این همه برای مشاهده کاهش بیشتر در تولید شیل آمریکا، قیمت نفت باید بیش از سطح کنونی کاهش یابد.

به گفته جیمز ویلیامز، کارشناس مؤسسه دبلیو تی آر جی، در بازی موش و گربه میان رقیبان نفتی، اوپک برگ های برنده خود را در دست دارد. اگر برای تعیین برنده بازار به سهم طرفین از بازار بنگریم، تولیدکنندگان نفت شیل توانسته اند پیشرفت‌هایی داشته باشند، اما اوپک دو میلیون بشکه در روز ظرفیت مازاد دارد که می تواند با استفاده از آن، یک شبه سهم خود را از تولیدکنندگان نفت شیل پس بگیرد.

وی گفت: اگر اوپک ظرفیت مازاد خود را وارد بازار کند، قیمت نفت تا حدی سقوط می کند که تولیدکنندگان نفت شیل شکست می خوردند؛ در نهایت تنها برنده این بازی مشتریانی خواهند بود که قیمت کمتری برای نفت می پردازند.

این کارشناس یادآور شد که با توجه به این رقابت، قیمت نفت در ماه های باقی مانده سال جاری میلادی میان ۴۰ تا ۵۰ دلار برای هر بشکه نوسان خواهد داشت.

به گزارش شانا، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در گزارشی به تشریح عملکرد یکسال اخیر خود پرداخته است که بر اساس آن، تحقق ۱۰۰درصدی برنامه تولید نفت و استمرار تولید در مرز سه میلیون بشکه در روز از اهم دستاوردهای این شرکت طی این مدت به شمار می‎رود.

راه‎اندازی واحدهای نمکزدایی

بر اساس این گزارش، واحد نمکزدایی ۴۵ هزار بشکه‎ای هفتکل و نفت سفید به منظور کیفیت افزایی و فرآورش نفت نمکی میادین هفتکل و نفت سفید احداث و امسال راه‎اندازی شد. همچنین واحد نمکزدایی شماره ۳ گچساران با ظرفیت ۱۱۰ هزار بشکه در روز با هدف افزایش ظرفیت فراورش نفت نمکی میدان گچساران به طور آزمایشی راه‎اندازی شده است.

اجرای طرح فرازآوری طبیعی با گاز 

شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با اجرای طرح فرازآوری طبیعی با گاز، امکان برداشت نفت خام از چاه رگ سفید ٩٩ را فراهم کرد. با طرح فرازآوری طبیعی با گاز که برای اولین بار در کشور اجرا شده، تولید روزانه ٢ هزار بشکه نفت از این چاه امکانپذیر شده است. پس از این موفقیت، برنامه‌ریزی برای ١٢ حلقه چاه دیگر در میدان رگ سفید به منظور دستیابی به تولید روزانه ١٧ هزار بشکه نفت در دستور کار قرار گرفته و مقرر شده است این طرح روی میدان‎هایی که دارای شرایط مشابه هستند اجرا شود.

طراحی نرم‌افزار بومی تحلیل خواص سنگ مخزن

با تلاش کارشناسان سیستم‌های مهندسی مخازن شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، نرم‌افزار تخصصی تحلیل خواص سنگ مخزن (ROCSEL ) طراحی و تهیه شد.

مراحل توسعه این نرم‌افزار در گروه برنامه‌نویسی اداره سیستم‌های مهندسی مخازن معاونت مهندسی نفت در مدیریت امور فنی انجام شد که به این منظور، ابتدا طراحی الگوریتم‌ها و روش کار نرم‌افزار و پس از آن مرحله برنامه‌نویسی و توسعه کد نرم‌افزار انجام شد.

افزایش ظرفیت انتقال و فرآورش نفت در نفت و گاز کارون

با اجرای چند اصلاحیه فرآورشی در شرکت بهره‎برداری نفت و گاز کارون، ظرفیت فرآورش و انتقال نفت نمکی میدان بنگستان منصوری به مجموعه شماره-۱ اهواز افزایش و میزان گازسوزی در حومه اهواز کاهش یافت.

این طرح به منظور تفکیک کامل گاز از نفت نمکی بنگستان منصوری در مبدأ و سپس انتقال آن به نمکزدایی شماره یک اهواز در کوتاه‎ترین زمان و با استفاده از امکانات و منابع موجود شرکت کارون، برنامه‎ریزی و اجرایی شد که در نتیجه اجرای آن، ظرفیت انتقال نفت به حدود ۴۵ هزار بشکه در روز افزایش و میزان گازسوزی در واحد بهره‎برداری شماره یک اهواز در مجاورت کلانشهر اهواز کاهش یافته است.

برگزاری هشتمین نمایشگاه تخصصی ساخت تجهیزات صنعت نفت خوزستان

به همت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، طی یکسال گذشته هفت کالای راهبردی صنعت نفت بومی‎سازی و رونمایی شد. رونمایی از تجهیزات ساخت داخل، انعقاد قرارداد با سازندگان داخلی و برگزاری سمینارهای تخصصی از مهمترین برنامه‎های هشتمین نمایشگاه تخصصی ساخت تجهیزات صنعت نفت خوزستان هم بود که با حضور ۲۵۰ شرکت سازنده و دانش بنیان داخلی به مدت چهار روز، آبان ماه پارسال در محل دائمی نمایشگاه‎های بین‎المللی استان خوزستان در اهواز برگزار شد.

افزایش ظرفیت دریافت گازهای همراه نفت در مارون

ظرفیت دریافت گازهای همراه نفت در کارخانه گاز و گاز مایع شماره ۴۰۰ شرکت بهره‎برداری نفت و گاز مارون به میزان هشت میلیون و ۵۰۰ هزار فوت مکعب در روز افزایش یافته است. 

نوسازی ناوگان ترابری

با هدف افزایش بهره‎وری، کاهش هزینه‎ها و تاخیرها و کنترل آلاینده‎های زیستی، ۲۴۰ دستگاه انواع ماشین‎آلات و خودروهای سبک و سنگین خریداری و ناوگان ترابری مناطق نفتخیز جنوب نوسازی شد. همچنین با هدف افزایش سطح کیفی خدمات حمل و نقل ، تجهیزات کارگاهی مدیریت ترابری در بخش خطوط معاینه فنی سبک و سنگین و دستگاه تست ترمز سنگین ارتقا یافت و نوسازی شد.

ارتقا و رفع نواقص موجود در تریلرهای حامل دکل‎های ۱۰۱ و ۱۰۶، بازسازی و راه‎اندازی دستگاه هات‎تپ ۲۴۰۰، اجرای پروژه بهسازی جایگاه سوخت‎رسانی شهید الماسی و تجهیز ناوگان ستاد بحران مناطق نفتخیز جنوب از اهم فعالیت‎های مدیریت ترابری مناطق نفتخیز جنوب در سال گذشته بوده است.

پیگیری الگوی جدید قراردادی در مناطق نفتخیز جنوب

شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با هدف فراهم کردن مقدمات توسعه چهار میدان نفتی کرنج، پارسی، رگ سفید و شادگان، هشت تفاهمنامه با شرکت‎های خارجی و داخلی امضا کرده است. این تفاهمنامه‎ها با کنسرسیوم پرگس، شلمبرژه، شرکت توسعه انرژی پاسارگاد، شرکت تنکو، گروه مپنا، توسعه صنعت نفت و گاز پرشیا، شرکت تات‎نفت روسیه و زاروبژنفت روسیه امضا شده است که پس از ارائه پیشنهادها و بررسی‎های فنی- تخصصی با شرکت‎های واجد شرایط، در مراحل بعد نسبت به عقد قرارداد اقدام خواهد شد.

راه‎‎اندازی سومین دستگاه تفکیک‎گر سیار در آغاجاری

سومین مجموعه تفکیک‎گر سرچاهی سیار شرکت بهره‎برداری نفت و گاز آغاجاری ساخته شد و در محل ماموریت قرار گرفت. این دستگاه به منظور فرآورش نفت چاه‌هایی که مشکل افت فشار پیدا کرده‎اند و یا پس از اسیدکاری چاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و پس از جداسازی گاز، نفت خروجی از طریق خطوط جریانی به واحدهای بهره‎برداری مربوطه انتقال می‎یابد.

تکمیل فاز نخست پروژه دانش فنی طراحی و ساخت نمکزدایی سیار نفت خام

فاز نخست پروژه تدوین دانش فنی طراحی و ساخت واحد سیار نمکزدای الکتروستاتیک نفت خام با حمایت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب تکمیل شد. این پروژه با هدف ارزیابی و بهینه‎سازی واحدهای موجود نمکزدایی در گستره عملیاتی این شرکت و ارزیابی اولیه مواد تعلیق شکن نمکزدایی تعریف و اجرایی شده است.

این پروژه از اسفندماه سال ۱۳۹۲ با همکاری دانشگاه شیراز آغاز شد و فاز نخست آن با اعتبار ۲ میلیارد و ۹۸۰ میلیون ریال در سال ۱۳۹۵ به پایان رسید. بهبود کنترل و بهینه‎سازی شرایط عملیات فرآورش نفت نمکی، امکان ارتقای وضع نمکزدایی موجود و افزایش بازدهی، امکان استفاده بهینه از نیروی انسانی و افزایش توان فنی و مهندسی و کاهش هزینه‎های تولید از دستاوردهای این پروژه عنوان شده است.

ثبت تأسیسات قدیمی صنعت نفت مسجدسلیمان در فهرست آثار ملی

سازمان میراث فرهنگی کشور کارخانه برق تمبی و تأسیسات نفتی بی‌بیان شامل پالایشگاه و کارخانه گوگردسازی و کارخانه تقطیر مسجدسلیمان را در زمره آثار ملی کشور ثبت کرده است. این تأسیسات بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارند.

افتتاح تلمبه‎خانه تقویت فشار نفت تمبی

تلمبه‎خانه تقویت فشار نفت تمبی در شرکت بهره‎برداری نفت و گاز مسجدسلیمان با ظرفیت ۱۰ هزار بشکه در روز به بهره‎برداری رسیده است. این پروژه بخشی از پروژه احداث واحد بهره‎برداری و نمکزدایی مسجدسلیمان است که به منظور انتقال نفت میادین مسجدسلیمان و پرسیاه برای انجام مراحل تفکیک، جداسازی آب، نفت و  H2S به مرحله اجرا درآمده است. مهمترین نتایج اجرایی شدن این پروژه، خارج ساختن تاسیسات نفتی فرسوده شماره ۹ مسجدسلیمان از خط و بهسازی فرایند تولید نفت است.

راه‎اندازی واحد بهره‎برداری آموزشی شهدای صنعت نفت

واحد بهره‎برداری آموزشی شهدای صنعت نفت در مجاورت مرکز علمی-کاربردی مناطق نفتخیز جنوب در اهواز با هدف تامین نیاز های آموزشی دانشجویان این مرکز،کارکنان بدو استخدام و بازدیدکنندگان برون سازمانی احداث شده است.

تعمیر اساسی  دکل حفاری ۱۰۶

عملیات تعمیر اساسی دکل حفاری ۱۰۶ با هدف نوسازی تجهیزات و سازه‎های فلزی دکل، انجام بازرسی و اطمینان از عملکرد تجهیزات سازه‎ها و لوله‎های تحت فشار و اصلاح و ترمیم سیستم تعلیق تریلرهای MAST UNIT صورت گرفته است.

راه‌اندازی مجموعه‌های بوستر کلاستر رگ سفید

با نصب نسل جدید پمپ‌های انتقال نفت (HPS)، مجموعه‌های بوستر کلاستر ۷۱ میدان نفتی رگ سفید در مناطق نفتخیز جنوب بهینه‎سازی و راه‌اندازی شد. پروژه‌ نصب این پمپ‎ها از خردادماه سال ۹۵ آغاز و در مدت ۹ ماه اجرا و راه اندازی شد. با احداث تأسیسات مورد نیاز و نصب این پمپ‎ها، ظرفیت انتقال نفت خام در  مجموعه‌های تفکیک ۱۸ و ۷۱ میدان رگ سفید در مجموع به میزان ۱۶ هزار بشکه در روز رسید و فشار از  PSI 250 به حدود  PSI 600  افزایش یافت. پمپ‎های HPS نسل جدید پمپ‎های انتقال نفت است که با فناوری پمپ‎های درون‎چاهی، جایگزین سامانه‎های رایج افزایش فشار نفت شده است.

راه‎اندازی فاز دوم طرح آماک

فاز دوم طرح جمع‎آوری گازهای همراه نفت موسوم به آماک هم اواخر پارسال به اتمام رسید که با بهرهبرداری از آن، ضمن فشارافزایی و ارسال روزانه ۱۵ میلیون فوت مکعب گاز به پتروشیمی رازی و تولید روزانه ۸۰۰ تن گوگرد، از سوزاندن  همین میزان گاز در روز جلوگیری می‎شود.

فاز ٢ یا فاز زیست محیطی آماک شامل احداث ٩٦ کیلومتر خط لوله ١٢ اینچ انتقال گاز اسیدی و ایستگاه تقویت فشار و نمزدایی گاز اسیدی و سامانه‎های فرایندی و ایمنی جانبی است. جلوگیری از سوزانده شدن گازهای ترش و انتشار مواد آلاینده اسیدی، مهمترین هدف طرح آماک است.

افتتاح بیمارستان ۹۶ تختخوابی گچساران

عملیات ساخت بیمارستان ۹۶ تختخوابی گچساران به عنوان یکی از پروژه‎های رفاهی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به پایان رسید و این بیمارستان برای استفاده عموم به دانشگاه علوم پزشکی کهگیلویه و بویراحمد تحویل شد. این بیمارستان به نام بی بی حکیمه خاتون (س) با زیربنای ۱۱ هزار متر مربع و اعتباری حدود ۴۳۰ میلیارد ریال توسط مدیریت مهندسی و ساختمان این شرکت احداث و تجهیز شده است.

شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب عالی ترین نشان برتر گزارش پایداری و عمل به مسؤلیت اجتماعی را نیز در سطح وزرات نفت کسب کرد.

رونمایی  از نخستین مته حفاری دندانه‎ای ساخت داخل

با تلاش شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و جهاددانشگاهی خوزستان، دانش فنی و ساخت مته حفاری دندانه‎ای در کشور بومی‎سازی شده است. این مته که در حفاری چاه‎های نفت و گاز کاربرد دارد، جزو کالاهای استراتژیک و پرمصرف صنعت نفت است و ساخت آن با تکنولوژی بالا تنها در انحصار چند کشور قرار دارد. این مته پس از طراحی‎های پیچیده، ساخت و بررسی‎های آزمایشگاهی، در حفاری یکی از چاه‎ها مورد استفاده قرار گرفت که پس از تأیید کارشناسان حفاری مناطق نفتخیز جنوب، به مرحله تولید انبوه رسیده است.

بومی سازی پمپ‎های فرآیندی چند مرحله‌ای

برای نخستین بار در کشور و با حمایت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، پمپ‎های فرآیندی چند مرحله‌ای بومی‎سازی شده است. تمام مراحل تدوین دانش فنی، طراحی، ریخته‎گری و ساخت این نوع پمپ در داخل کشور صورت گرفته و نمونه ساخته شده تمامی آزمایش‎های عملکردی را با موفقیت طی کرده است که عملکرد و راندمان آن مطابق با استاندارد API 610 تشخیص داده شده است.

پمپ‎های گریز از مرکز چند مرحله‎ای کاربری فراوانی در واحدهای نفت و گاز دارد و با بومی‎سازی آن ضمن جلوگیری از خروج ارز، موجب ایجاداشتغال شده و از صنایع داخلی حمایت می‎شود.

بهره‎برداری از نخستین نیروگاه خورشیدی در نفت و گاز کارون

نخستین نیروگاه خورشیدی در شرکت بهره‎برداری نفت و گاز کارون با توان تولید پنج هزار وات انرژی الکتریکی به بهره‎برداری رسید. این پروژه در قالب پروژه‎های بهینه‎سازی مصرف انرژی در ساختمان مرکزی این شرکت اجرا شده است. این نیروگاه از نوع متصل به شبکه بوده که با تولید برق در محل مصرف، باعث کاهش تلفات در سیستم توزیع برق می‎شود و توانایی تولید سالانه هشت مگاوات برق دارد.

نصب کوره‎های حرارتی و نصب نمک‎گیر برقی

با هدف بهینه‎سازی و افزایش ظرفیت واحدهای نمکزدایی شماره ۱ تا ۴ اهواز، کوره‎های حرارتی و نمک‎گیر برقی در این واحدها نصب شد. این اقدام در چارچوب طرح جامع احداث و توسعه واحدهای نمکزدایی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به مرحله اجرا درآمد.

بهسازی و توسعه ظرفیت ایستگاه اندازه‎گیری پتروشیمی بندر امام (ره)

پروژه بهسازی و توسعه ظرفیت ایستگاه اندازه‎گیری پتروشیمی بندر امام (ره) نیز اجرا شد؛ این ایستگاه که گاز مایع ارسالی از شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به مجتمع پتروشیمی بندر امام را اندازه‎گیری می‎کند، با انجام کارهای ساختمانی، مکانیکی، برقی و ابزار دقیق بهسازی شده است.

بازسازی و نوسازی توربوپمپ شماره ۷ بوستر اهواز

بازسازی و نوسازی توربوپمپ شماره ۷ بوستر اهواز در حوزه عملیاتی شرکت بهره‎برداری نفت و گاز کارون از شمار پروژه‌های سرمایه‌ای نفت و گاز مدیریت مهندسی و ساختمان شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است که با هدف افزایش ظرفیت انتقال نفت خام اجرایی شده است.

نصب کمپرسور هوا و دستگاه تولید نیتروژن کارخانه گاز و گاز مایع ۹۰۰

کمپرسور هوا و دستگاه تولید نیتروژن کارخانه گاز و گاز مایع ۹۰۰ با هدف افزایش ظرفیت و توان تولید این کارخانه نصب شده است. کارخانه گاز و گاز مایع ۹۰۰ با ظرفیت اسمی روزانه یک میلیارد و ۳۵۹ میلیون فوت مکعب گاز طبیعی و ۴۰ هزار بشکه میعانات گازی در حوزه عملیاتی شرکت بهره‎برداری نفت و گاز گچساران قرار دارد.

 

به گزارش خبرگزاری رویترز از طرابلس، یک منبع محلی در شهر زنتان لیبی امروز (یکشنبه، پنجم شهریورماه) اعلام کرد یک گروه مسلح محلی دو شیر از خط لوله میدان شراره را بسته و خواهان عرضه سوخت و بهبود شرایط اقتصادی مردم این منطقه شده است.

در پی حادثه یاد شده، میدان نفتی شراره که ظرفیت تولید روزانه ۲۸۰ هزار بشکه نفت را دارد، تعطیل شده و شرکت ملی نفت لیبی برای بارگیری نفت این میدان از پایانه زویتنیه، وضع فوق العاده اعلام کرده است.

افزون بر آن، یک گروه مسلح دیگر خط لوله منتهی به میدان حماده را بسته است، اما این میدان همچنان به فعالیت خود ادامه می دهد و به گفته سخنگوی شرکت آگوکو که بهره برداری این میدان را در اختیار دارد، مذاکره برای بازگشایی این خط لوله از امروز آغاز می‌شود.

لیبی از جمله کشورهای عضو اوپک است که به دلیل درگیری با بحران های داخلی، از توافق جهانی کاهش تولید نفت معاف شده است.

به گزارش نشریه فوربس، تقاضای جهانی نفت در ماه های اخیر با وجود برخی نوسان‌ها، حرکتی رو به رشد داشته، اما این افزایش به هیچ وجه مستمر نبوده است. رشد اقتصادی، مهمترین عامل در تعیین رشد تقاضای نفت به شمار می‌آید و اوضاع بهتر اقتصادی به معنای افزایش مصرف نفت است.

افزایش تولید نفت آمریکا و ذخیره‌سازی بیش از حد، چالش‌های کلیدی امروز بازار نفت هستند. تولیدکنندگان نفت شیل با قیمت ۴۰ دلاری نفت نیز می‌توانند سوددهی داشته باشند. همچنین به نظر می رسد که سطح پایبندی برخی اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) به توافق کاهش تولید، رو به کاهش گذاشته است.

با توجه به تأثیر اندکی توافق اوپک بر قیمت نفت، ناامیدی برخی اعضای این سازمان قابل درک است. با این همه، امیدواری‌هایی وجود دارد: در ماه ژوئن امسال، سطح ذخیره سازی در کشورهای توسعه یافته ۹۰ میلیون بشکه نسبت به میانگین پنج ساله خود در ماه ژانویه سال ۲۰۱۷ میلادی کمتر شده است. برای نمونه، سطح ذخیره سازی نفت در آمریکا نسبت به نقطه اوج خود در چند ماه گذشته، ۱۴ درصد کاهش یافته و به ۴۶۳ میلیون بشکه رسیده است.

افزایش شمار خودروها و مصرف بیشتر بنزین، مهمترین عاملی است که به افزایش قطعی مصرف نفت می انجامد، هر سال ۹۰ تا ۹۵ میلیون خودرو مصرف کننده فرآورده‌های نفتی، تولید می شوند. کشورهای در حال توسعه آسیایی، به ویژه هند و چین، نیمی از رشد تقاضای جهان را به خود اختصاص می‌دهند و سهم خاورمیانه از این رشد ۲۰ درصد است.

در آمریکا هم که بزرگترین بازار فرآورده های نفتی است و ۴۰ تا ۴۵ درصد بیش از چین مصرف می کند، سطح فعالیت پالایشگاه‌ها به بالاترین حد خود در ۱۲ سال اخیر رسیده است.

با این همه، به نظر می رسد اکنون یکی از عوامل معدود امیدوار کننده در بازار، رو به ضعف گذاشته است. چین به طور معمول برای پر کردن ذخایر راهبردی،  بیش از نیاز خود نفت خام وارد می‌کند که محافظی در برابر شوک انرژی در آینده به شمار می آید.

این ذخیره سازی می تواند به زودی آهسته و یا حتی متوقف شود و سبب ورود صدها هزار بشکه نفت به بازاری شود که اکنون نیز با عرضه مازاد رو به رو است. در ماه ژوئیه امسال، سطح فعالیت پالایشگاه های چین در پایین ترین حد خود از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۶ میلادی تا کنون قرار داشت. در نیمه دوم سال ۲۰۱۷ میلادی، سطح رشد سالانه واردات چین می تواند به ۷۰۰ هزار بشکه کاهش یابد که ۳۰ درصد کمتر از نیمه نخست این سال است.

در سال آینده نیز واردات نفت خام چین ممکن است تنها ۱۰۰ هزار بشکه افزایش یابد، این کشور آسیای شرقی که ۶۵ تا ۷۰ درصد از نیاز نفت خام خود را از راه واردات تأمین می‌کند، اکنون بزرگترین واردکننده این کالا در جهان به شمار می‌آید.

درباره تحولات آینده، شرکت انگلیسی-هلندی شل باور دارد که اگر فناوری و سیاست‌گذاری دولتی با شتاب کافی جلو بروند، رشد تقاضای جهانی نفت در اوایل دهه ۲۰۳۰ میلادی متوقف می شود. در مقابل، آژانس بین المللی انرژی باور دارد که حتی اگر همه کشورها به تعهدات زیست محیطی خود در قالب توافق پاریس عمل کنند، رشد تقاضای جهانی نفت پیش از سال ۲۰۴۰ میلادی متوقف نمی شود.

برآورد آژانس بین المللی انرژی واقع بینانه‌تر به نظر می‌رسد و طبق پیش بینی اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تقاضای نفت می‌تواند تا سطح ۱۲۰ میلیون بشکه در روز افزایش یابد. خودروهای الکتریکی نیز از شانس رشد برخوردار هستند، اما تعداد آنها اکنون بسیار اندک است. ما در دریایی از نفت شنا می کنیم.

درباره تحولات نزدیک تر، تازه ترین گزارش‌ها نشان می‌دهد که تقاضا برای نفت اوپک در سال ۲۰۱۸ میلادی به ۳۲ میلیون و ۴۲۰ هزار بشکه در روز می رسد که ۲۲۰ هزار بشکه از برآوردهای پیشین بیشتر است. اما اگر تولید اوپک در سطح ماه ژوئیه باقی بماند، بازار در سال آینده با ۴۵۰ هزار بشکه در روز عرضه مازاد روبه‌رو خواهد بود.

در پایان، باید اذعان کرد با توجه به قیمت پایین نفت که سبب افزایش تقاضا می‌شود، همچنان رشد ۱٫۵ درصدی تقاضای سالانه نفت، کمتر از انتظار کارشناسان است.