زنگنه، نفت و دولت دوازدهم


[ad_1]

البته سعی زنگنه بر این بود در همین آغاز به کارِ دولت دوازدهم، مجددا بر همراهی و همکاری به‎رغم وجود اختلاف سلیقه‎ها تاکید کند. از این رو در صحن علنی مجلس، راه حل مشکلات کشور را مذاکره و نه مخاصمه عنوان کرد و گفت: «می‎توانیم مخالف هم باشیم، اما در حوزه منافع ملی باید همراه هم باشیم.»

زنگنه در روزی که سخنان نماینده مخالفش با عبارتی مانند «عمال آمریکایی» همراه بود، از اتحاد در برابر دشمنان سخن به میان آورد و گفت: «ما دشمنان سرسخت و بدذاتی در منطقه و جهان داریم؛ اما اگر همه با هم باشیم بر همه مشکلات غلبه می کنیم.»

زنگنه در مجلس به «میدان ندادن به جوانان» هم متهم و با این سوال روبه‎رو شد: «شما کی ژنرال شدید؟» او در حالی متهم به بی‎مهری به جوانان شد که پس از امضای نخستین قرارداد جدید نفتی از جوانان دست‎اندرکار این قرارداد قدردانی کرد و گفت: «جوانانی با میانگین سنی ۳۰ سال، این قرارداد را به سرانجام رساندند.» او متهم به بی‎مهری به جوانان شد در حالیکه اقداماتی مانند راه‎اندازی مرکز توسعه مدیریت صنعت نفت را با هدف پرورش مدیرانی با تجربه راه‎اندازی کرده و این مرکز هم تاکنون در بحث شناسایی «مدیران پروژه» آتی در نفت، عملکرد قابل دفاعی داشته است.

زنگنه متهم شد که چرا قرارداد توسعه میدان آزادگان جنوبی با سی‎ان‎پی‎سی به‎طور شبانه فسخ و سپس با این شرکت چینی در طرح توسعه فاز ۱۱ قرارداد همکاری بسته شده؟ و این ابهام مطرح شد که «اگر سی‎ان‎پی‎سی بد است، بد است؛ چه در خشکی و چه در دریا.» حضرات مخالف یا اطلاعاتشان از نفت به غایت ناقص است یا دوستانی که اطلاعات به ایشان می‎دهند، کم‎لطفی کرده‎اند. چه آنکه این نماینده مخالف نمی‎دانست زمانی که قرارداد با سی‎ان‎پی‎سی در آزادگان جنوبی فسخ شد، این شرکت همچنان به عنوان پیمانکار در طرح توسعه میدان آزادگان شمالی به فعالیت خود ادامه داد و تا بهره‎بردای از فاز نخست توسعه آزادگان شمالی هم این طرح را همراهی کرد. بنابراین فعالیت سی‎ان‎پی‎سی در سال ۹۲ صرفا محدود به آزادگان جنوبی نبود که به زعم برخی نمایندگان، به یکباره و مجدد از فاز ۱۱ سردرآورده باشد؛ اتفاقا فسخ قرارداد با این شرکت در آزادگان جنوبی و تداوم همکاری در آزادگان شمالی، نشان از این داشت که هیچ خصومت پنهانی در کار نبوده. جای شکرش باقیست توسعه آزادگان جنوبی پس از فسخ این قرارداد، در دستور کار نیروهای داخلی قرار گرفت، در غیر اینصورت حتما به جز فسخ شبانه، نسبت‎های دیگری نیز به وزارت نفت داده می‎شد.

اما گذشته از تمام متن و حاشیه‎های جلسه بررسی صلاحیت وزیر نفت پیشنهادی دولت دوازدهم در مجلس شورای اسلامی، یکی از سازهای مخالفی که علیه زنگنه نواخته شد و بسیار هم ناکوک بود، زیرسوال بردن تلاش ده‎ها هزار نفر از کارکنان صنعت نفت به بهانه مخالفت با وزیر نفت پیشنهادی دولت بود! نماینده‎ای که به عنوان مخالف وزیر نفت صحبت کرد، از بزرگنمایی و غیرواقعی جلوه دادن میزان تولید و صادرات نفت در دوران بعد از تحریم گلایه کرد و گفت: «افزایش تولید نداشته‎ایم. برگشت تولید داشته‎ایم. انگار تصمیم گرفته‎ایم به مسافرت برویم. شیر گاز را می بندیم و وقتی برمی گردیم، شیر گاز را باز می کنیم.»

نماینده‎ای از کمیسیون انرژی با سال‎ها سابقه کار در صنعت نفت، با چشم بستن بر روی تلاش بی‎وقفه کارکنان این صنعت و تشبیه فرایند «افزایش بیش از یک میلیون بشکه‎ای ظرفیت تولید نفت» به «باز کردن یک شیر گاز»، خوب از خجالت نفتی‎ها درآمد. حدود ۹۰ درصد پیشرفت طرح توسعه میدان‎های مشترک یاران‎ شمالی و یاران جنوبی، حدود ۵۰ درصد پیشرفت فاز نخست طرح توسعه میدان‎های مشترک آزادگان شمالی و آزادگان جنوبی و بیش از ۲۰ درصد پیشرفت فاز نخست طرح توسعه میدان یادآوران در غرب کارون، آغاز تولید نفت در لایه نفتی پارس جنوبی و تلاش شبانه‎روزی کارکنان در شرکت‎های ملی مناطق نفتخیز جنوب، نفت مناطق مرکزی، نفت فلات قاره و نفت و گاز اروندان به منظور نگهداشت تولید نفت، دستاوردهایی بود که نماینده مخالف وزیر ترجیح داد آنها را نادیده بگیرد.

شاید بهترین بخش صحبت‎های وزیر نفت در دفاع از برنامه‎هایش همین‎جا بود که در جواب خادمی، از مجاهدت‎های کارکنانش دفاع کرد و گفت: «اگر نمی خواهید بالا ببرید نبرید؛ اما توی سر بچه‎های نفت نزنید». 

عجالتا هم بهتر بود آقای نماینده به جای نگرانی برای مظلومیت دکتر ظریف که نقش بی‎بدیلش در پیشبرد اهداف دیپلماسی کشور بر همگان و بالاخص نفتی‎ها روشن است، بیشتر فکری به حال مظلومیت کارکنان صنعت نفت می‎کرد و این چنین بی‎محابا مجاهدت‎هایشان را آن هم در برابر نمایندگانشان در خانه ملت، ناچیز جلوه نمی‎داد.

با همه این تفاسیر، بیژن زنگنه با کسب ۲۳۰ رای موافق و جلب اعتماد اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان خانه ملت، سکاندار وزارت نفت باقی ماند؛ آن هم با رای اعتمادی که در تاریخ صنعت نفت جمهوری اسلامی بی‏سابقه است. زنگنه تعیین تکلیف تمام میدان‎های مشترک، ازدیاد برداشت از مخازن، افزایش ظرفیت پالایشی، رشد تولید محصولات پتروشیمی، رسیدگی به معیشت کارکنان و جوانگرایی را از رئوس برنامه‎های خود در دولت دوازدهم اعلام کرده و بی‎تردید برای دستیابی به این اهداف، خود را برای عبور از موانع داخلی و خارجی متعدد آماده کرده است. زنگنه باقی ماند؛ باقی ماند تا کارهای باقیمانده را به سرانجام برساند.

 

منبع: نفت‎خبر 



[ad_2]

Source link


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، استفاده از سرویس reCAPTCHA گوگل مورد نیاز است که موضوع گوگل است Privacy Policy and Terms of Use.

اگر با این شرایط موافقید، لطفا here کلیک کنید.